Zwanger van een tweeling en de laatste loodjes

Wegen het zwaarst, zeggen ze. In dit geval zeker. Sinds mijn laatste berichtje over de verhuizing zijn we erg druk geweest, want ondanks de pijn probeerde ik toch iets te doen aan ons nieuwe huis. Commode in elkaar, Ikea kastje fixen, opruimen… dingen die me eigenlijk veel pijn deden, maar ik toch niet kon laten. O ja en nog even 2x per week naar het ziekenhuis voor de dames (alles was steeds goed, dat was fijn, maar het kostte wel de nodige tijd & moeite ook inmiddels). En dan nog die peuterpuber die het huis af en toe terroriseert. Onze dochter is 2 en een ongelooflijk lief meisje, maar ook erg pittig! Het lijkt wel hoe groter de buik, hoe meer ze mijn aandacht wil. Niet echt handig natuurlijk met nog 2 kleine monstertjes op komst! 

Zwanger en 2 “pubers”

Ondertussen had ook stiefzoon vakantie en kwam 3 weken bij ons. Die is 9 en lijkt in plaats van in de peuterpuberteit wel in de pré-puberteit te zitten af en toe. Zwanger van een tweeling + 2 ‘pubers’ in huis = af en toe geen beste combi!! Ik heb erg mijn best gedaan, maar begrijp ook dat dit voor hem niet de allerleukste vakantie was. Hij hielp me goed en ook ons dochtertje helpt waar ze kan, grotendeels speelden ze lief samen, maar man wat is het soms lastig met die hormonen erbij!

Pijn in de zwangerschap is niet te meten en niet te zien

Simpele dingen als boodschappen doen, eten klaarmaken, opruimen, het valt me allemaal steeds zwaarder en zwaarder en dit is natuurlijk niet zichtbaar. Ik merk dat ik dat soms erg lastig vind. Als je zwanger bent krijg je vaak veel aandacht, zeker naarmate de buik groeit. Blijkbaar is het ineens geoorloofd om van alles tegen je te zeggen en aan je te vragen. Meestal heel lief, soms ook heel awkward! Ook omdat de ‘meningen’ nogal verdeeld zijn. Hoorde ik vanaf week 28 al regelmatig: “Nou dat zal niet meer zo lang duren hè?” (dat zal je verbazen 🙄) als ik vertel dat het er 2 zijn dan “valt het heel erg mee” vaak. Maar wat valt precies mee vroeg ik me op een gegeven moment af. Ja de omvang, daar werd natuurlijk op gedoeld, ik draag behoorlijk naar voren en ben niet veel aangekomen op de rest van mijn lichaam (wat je nog zal verbazen als je hoort dat ik 20 kilo ben aangekomen!), maar dit zegt niks over de lichamelijke heftigheid van deze zwangerschap. Pijn is niet te zien en niet te meten, wat erg frustrerend kan zijn. Ik ‘stel me niet graag aan’ en hou niet van zeuren, dus probeer ik altijd nog een beetje gezellig te zijn, maar man wat is dit een pittige zwangerschap eigenlijk! 

Heftige zwangerschap en onbegrip

Helaas stuitte ik zelfs bij vriendlief op behoorlijk wat onbegrip af en toe. Ondanks dat ik begrijp dat het voor hem  ook niet makkelijk zal zijn, een vrouw die bijna niks kan, anders dan in ieder geval nog voor onze dochter zorgen. Eentje die de hele boel graag overhoop trekt (een echte ontdekkingsreizigster) wat ik vervolgens al tijden nauwelijks meer achter haar kontje kan opruimen doordat dit te veel pijn oplevert. Dit betekent dat hij dat moet doen en dat gaat bijna nooit van harte of zonder gemopper. Wat mij dan weer frustreert, want: ik doe het niet om hem te sarren en heb het al zwaar genoeg… Anyway: de hele zwangerschap ervaar ik als behoorlijk heftig en ik kijk erg uit naar de komst van de twee meisjes!! 

37 weken, we made it!!

Het einde is nu echt in zicht en ik ben best super trots op mijn lijf en de dames dat zij het 37 weken lang hebben volgehouden. Zeker door de hittegolf heen, met vocht in voeten en benen, de pijn die ik te verduren heb gehad en de lief bedoelde, maar onhandig geplaatste ellebogen en/of voeten van de lieve, kleine draak af en toe. We made it!! 37 weeks! De laatste loodjes wegen dit keer écht t zwaarst, letterlijk en figuurlijk, maar we hebben het gehaald 😊