In mijn laatste bericht vertelde ik over de vermoedelijke eventuele groei achterstand van 1 van de tweeling. Gelukkig kan ik jullie nu vertellen dat de zorgen overbodig waren! De dames zijn gewoon zo druk dat meten steeds lastiger wordt… Gelukkig ging ik daarom binnen een week weer even voor controle en kon de onzekerheid worden weggenomen. Deze controle echo vond wel plaats op een andere plek dan ik gewend was. Want ‘O ja, we zijn ondertussen ook nog ‘even verhuisd’’.
Dit betekende dat ik in plaats van bij mijn, inmiddels toch wel vertrouwde, gynaecologe nu naar een nieuw ziekenhuis, met nieuwe artsen moest. Toch even gek, thank you hormones voor het verergeren van ALLE emoties die er al bij komen kijken 😉
De verhuizing
En die verhuizing zelf, tja, wat moet je daar over zeggen? Van Amsterdam ‘terug’ naar Groningen. Waar ik ben geboren en getogen en vriendlief ook. Hij wilde al een tijdje terug, maar ik was hier nog niet helemaal aan toe. TOT we hoorden dat er niet 1 maar 2 kindjes in m’n buik zaten. Dit maakte het wel even een ander verhaal. Desondanks was het voor mij een flinke stap. Amsterdam voelde als thuis, Groningen eigenlijk niet meer. Brengt een verhuizing normaal al wat stress met zich mee, een zwangerschap maakt het er niet veel beter op. Haha! Toch vind ik dat we het erg goed hebben gedaan. Verhuisbedrijf ingehuurd (zou ik IEDEREEN aanraden, onder welke omstandigheden dan ook!) en hen het zware werk laten doen. Bij mij is er wel de frustratie van het bijna niks kunnen doen door de pijn die ik heb. Vriend inmiddels weer aan het werk en het huis toch echt nog niet helemaal op orde. Maar we komen er wel! Ik probeer me zo rustig mogelijk te houden en weet dat alles wel goed komt. Als het goed is hebben we nog bijna 2 maanden voor de dames zich aandienen (daar hoop ik nu met 30 weken in ieder geval toch wel op) dus genoeg tijd om de belangrijkste dingen voor elkaar te hebben. De bedjes zijn in huis en in elkaar. De beneden verdieping is op orde. Nog wat likjes verf hier en daar, een paar gaatjes boren en wat ‘accessorizen’ en ons paleisje is af en klaar voor de komst van de twee dametjes!
Lees ook mijn andere artikelen:
Ik ben Anouk, 31 jaar en woon en werk (nu nog) in Amsterdam.
Twee jaar geleden werd ik voor het eerst ‘echt’ moeder, ik zeg echt omdat ik in de 5 jaren daarvoor al een beetje mama was van mijn stiefzoontje. Hij is inmiddels bijna 9.
Op 24 maart 2016 kwam daar mijn dochter Aimée Izabel bij die mij vanaf dat moment ook echt mama maakte. Het allermooiste gevoel in de wereld, lekker cliché hè!? Vorig jaar besloten we voor nog een kindje te gaan en, BIG surprise, ik ben nu zwanger van een eeneiige tweeling!!
Dat brengt ons bij vandaag. Ik ben nu 22 weken zwanger, zit midden in de fase van ‘de grote verhuizing’ (van Amsterdam terug naar Groningen, ik kan soms wel janken, en doe dat dan ook met alle hormonen die in mijn lijf rond gieren 😉 ) probeer zo goed mogelijk om te gaan met onze kleine draak die zelf volop in haar ‘terrible two’s’ zit en ben inmiddels wat meer gewend aan het idee van de twee wondertjes in mijn, heel snel, groeiende buik 🙂 Want bijzonder is het zeker.
