Wanneer je baby, geen baby meer is.

Natuurlijk blijft je kindje ergens altijd wel jouw “baby”. Alleen sinds Beau 1 jaar is geworden, is hij steeds meer een mini-mannetje geworden, met een willetje, een flinke stem en attitude.

Voor de eerste keer zwanger

Toen ik voor het eerst in verwachting was, wist ik eigenlijk niet wát ik nu aan het verwachten was. Ja natuurlijk een kindje, een jongetje wat zich zou gaan ontwikkelen. Ik voelde hem bewegen in mijn buik, draaien wanneer ik stil lag of schoppen als ik even aan de wandel was geweest. Ik kon me een voorstelling maken van een klein hulpbehoevend wezentje, maar dat het zo zou zijn..

De geboorte

Toen je werd geboren, werden wij ineens van vriend en vriendin, ouders. Twee volwassenen met een baby. Het was een ontzettende verandering. Natuurlijk hadden we van iedereen die maar wilde vertellen, goedbedoeld advies gekregen. Alleen om mijn partner als vader te zien en ikzelf als moeder te zijn, dat was wel even een “ding”. Het draaide ineens om meer dan alleen “ons” of anders gezegd, “ons” kreeg een hele andere betekenis.

Het hulpbehoevende wezentje was wel zoals we het ons hadden voorgesteld. Compleet afhankelijk van ons. Een heel bijzonder gevoel. Eten geven, verschonen, badderen. Allemaal volgens ieders lieve tips, ouder-websites en ons eigen gezonde verstand. Van rust, reinheid en regelmaat tot en met de wandelwagen een restaurant uit rennen omdat er toch echt een ontroostbare baby inlag.

Mijlpalen

Ook hier zijn alle clichés waar, want wat gaat de tijd snel en sinds we ouders zijn geworden, lijkt er wel een soort turbo op te zijn gegaan. De ene ontwikkeling wordt opgevolgd door de ander. Zo “gewoontjes” maar doordat mijn kleine ze onderneemt, zó speciaal!

Omrollen, tijgeren, slapeloze nachten, vast eten, schaterlachen, doorslapen, kruipen, tandjes, staan, “papa”, “mama”, zwemmen, naar de kapper, je wandelt nu langs de bank en staat behoorlijk wat secondes los, voordat je je weer op de veilige luier laat vallen. 

Een jaar later

Nu, een jaar later, is het verzorgen steeds meer op opvoeden gaan lijken. Wij komen ook hierin steeds in ons veranderende rol, waar jij gelukkig ons ook de tijd geeft om eraan te wennen. We leren je van alles, stapjes, kleuren, woordjes en wij kijken dan naar je met tranen en trots als het lukt! En waar we ook vaak zat ons best moeten doen om niet verschrikkelijk hard te lachen, wanneer jij weer eens wat uithaalt of een passende reacties weet te geven op onze correctie.

We hebben de beste gesprekken, waar jij heel duidelijk aan tafel aangeeft of je nog een hapje eten wil, of toch nog iets te drinken. Alles wat ook maar eetbaar lijkt, wordt door je begroet met “Hmmm” en “Nee” weet jezelf al feilloos toe te passen. Je bent een kleine, lachende avonturier met nu al een heerlijk willetje! Slaapt fantastisch, eet álles en flirt naar bekend en onbekend.

Grote broer

Met je broertje onderweg, zijn we straks een echt gezinnetje, waarin we ons allemaal blijven ontwikkelen, met liefde, knuffels, vallen en opstaan zoals jij ons nu ook weer helpt herinneren.

Dus wanneer ben je dan geen baby meer? Wie zal het zeggen, misschien wel tot je je vriendin ooit aan me voorstelt en je zelf vader wordt?

Lees ook mijn andere artikelen: