Wachten bij de verloskundige... - Zwangerschapsloket

Vandaag is mijn spreekuurdag. Ik settel mezelf achter de computer en ik wacht op de eerste dame die ik verwacht om 8.20u. Om 8.30u is zij er nog steeds niet, maar de volgende gelukkig al wel. Ik roep haar binnen en doe de controle, alles is goed en met een “tot over 3 weken” vertrekt ze weer. Ik zie dat inmiddels de wachtkamer vol zit met zwangere dames. Ook degene die eigenlijk als eerste vandaag een afspraak had, zit te wachten. “Sorry, ik was iets te laat opgestaan vanmorgen”, zegt ze. Ik vraag haar snel naar binnen!

Haast

Ik doe alsnog de controle, maar ik weet al dat hierdoor anderen langer moeten wachten. Extra haasten doe ik niet want ook deze vrouw verdient het om haar vragen te kunnen stellen en te luisteren naar het hartje van haar baby. Gaandeweg laat ik wel doorschemeren dat mijn spreekuur nu al uitloopt. Gelukkig is alles goed met moeder en kind. We maken een nieuwe afspraak, maar ik kan het niet laten om toch nog even te zeggen dat ik het op prijs zou stellen als ze de volgende keer op tijd komt.

Pauze

De controles lopen hierna steevast een kwartier uit. Ik verontschuldig mezelf hiervoor maar voor de zwangeren is het gelukkig geen probleem. Van 10.00u tot 10.30u heb ik eigenlijk pauze maar ik weet nu al dat dat maar een korte zal zijn vandaag. Om 10.10u roep ik degene binnen die eigenlijk al bijna 20 minuten geleden een afspraak had. Gelijk wordt duidelijk dat het niet goed met haar gaat. Mijn vermoeden wordt werkelijkheid als ik haar bloeddruk meet. Deze is veel te hoog en in combinatie met de klachten die ze heeft, moet ik haar voor een controle in het ziekenhuis laten zien. Ik bel met de dienstdoende arts, ik zorg voor de verwijzing en ik geef haar waar mogelijk nog extra uitleg en laat haar van de schrik bekomen. Ik neem uiteindelijk 1 hap van mijn appel en roep om 10.35u met frisse zin de volgende dame binnen!

Tranen

Inmiddels is ze ruim 37 weken zwanger, maar makkelijk is het niet voor haar. Ze heeft recent een dierbaar familielid verloren en dit is voor haar een zware tijd. Ze is erg emotioneel dus ik laat haar huilen en luister naar haar verhaal. Dat dit meer tijd in beslag neemt dan de geplande tijd, vind ik niet erg. Een zwangerschap is niet alleen maar vreugde, dat blijkt wel weer.

Nog een keer

Ook nu haal ik het uitlopen niet snel meer in. De zwangeren die ik in de volgende controles zie, overstelpen me met vragen. Vragen waarvan ik vooraf natuurlijk niet wist dat me die gesteld zouden worden. Ik kon dus ook geen goede inschatting maken van de tijd die dit vraagt. Ik loop aan het einde van de ochtend weer ruim 20 minuten uit. Ik krijg een droge mond en ik bedenk me dat mijn kop koffie van vanmorgen ook het laatste vocht was dat ik binnen heb gekregen. Mijn flesje water staat nog onaangeroerd op tafel!

Boos

“Jeetje, ik moest wel heel lang wachten vandaag”, zegt ze, nog voordat ik haar welkom kan heten. “Nu kom ik dus te laat op mijn werk!” klinkt het boos. Ik probeer uit te leggen waardoor mijn uitloop komt, en gaandeweg wordt ze rustiger. Ook zij stelt haar vragen en luistert naar het hartje van haar ongeboren dochter. Ik zet de volgende controle voor de zekerheid vlak na de pauze, want als er dan weer een uitloop is, heeft onze pauze deze hopelijk al weer een beetje opgelost en loopt het spreekuur weer zoals gepland…

Voorspellen

Verloskunde staat gelijk aan onvoorspelbaarheid. Onze diensten en kraamvisites zijn onvoorspelbaar, maar ook het spreekuur! We hebben een agenda en daar proberen we ons natuurlijk aan te houden, maar soms lukt dat niet. Dit kan komen doordat we gezellig zitten te kletsen, maar vaak is het onmacht! We weten nooit welke vragen we krijgen of met welke klachten de zwangeren komen. We weten van te voren niet of de controles goed zullen zijn en we kunnen niet voorspellen of de informatie die we geven gelijk duidelijk is. Soms is het plannen van een nieuwe afspraak een lastige klus omdat onze agenda en de agenda van de zwangere niet matchen. En heel soms kletsen we inderdaad een beetje te veel. Maar wat wel te voorspellen is, is dat we iedereen de tijd en ruimte zullen geven die nodig is. We snoepen bij controles geen tijd af om de uitloop in te halen. We blijven luisteren, plannen en praten zo lang als nodig is. Altijd. Bij iedereen. En dus is er een kans dat je iets langer moet wachten… Dus… bij deze alvast een “sorry” voor degenen die bij mij op het spreekuur komen volgende week!