"Thuis bevallen? Echt niet!" - Zwangerschapsloket

“Wanneer gaan we het over de bevalling hebben?” vraagt ze me als ze ongeveer 30 weken zwanger is. Ik vertel dat we dat over een paar weken zullen doen. “Fijn, ik zie er erg tegenop en ik zou graag van tevoren goede afspraken maken.” Ik geef haar het geboorteplan mee en laat haar zien waar ze op internet betrouwbare informatie vandaan kan halen. “Ga alsjeblieft niet op google zoeken”, waarschuw ik. “Daar word je alleen maar meer gespannen van in plaats van ontspannen.”

Drie weken later zie ik haar terug, waar mogelijk nog meer gespannen als de afspraak hiervoor.

Ze heeft een moeizame, lange en uitputtende bevalling gehad 2 jaar geleden. Nadat de gynaecoloog de kleine man met een vacuümpomp heeft gehaald, was ze het vertrouwen in haar lijf compleet verloren. De bevalling zorgde er destijds ook voor dat ze niet heeft kunnen genieten van de kraamperiode en hier heeft ze het nog altijd moeilijk mee. Het heeft haar er zelfs een tijd van weerhouden om voor een tweede kindje te gaan. Eenmaal zwanger bleef ze maar malen over de aanstaande bevalling.

“Ik bel wel op tijd!”

We hebben het er gedurende de zwangerschap al vaker over gehad, maar echt luisteren heeft ze niet gedaan. Hoe vaak we ook tegen haar zeggen dat het meestal bij een tweede sneller en beter gaat, ze gelooft ons niet. We bespreken uitgebreid haar geboorteplan, waarbij vooral naar voren komt dat ze echt in het ziekenhuis wil bevallen. “Dat kan”, zeg ik. “Maar ergens moet je er wel rekening mee houden dat we het ziekenhuis niet halen omdat je te snel gaat.” “Nou, dat gaat mij niet gebeuren”, zegt ze. “Ik bel wel op tijd!”

Maar dan…

Net iets over de 40 weken zwanger belt ze gespannen op. “Ik denk dat het is begonnen…”. Haar wens voor een ziekenhuisbevalling in mijn achterhoofd hebbende, ga ik bij haar langs. Aan de telefoon klonk ze nog niet zo heel erg aan het bevallen, maar er zijn dames die ons verbazen! Bij binnenkomst zie ik een vrouw die heel rustig en beheerst de weeën wegzucht. Want weeën zijn het echt wel! Ik zie al heel snel dat we het ziekenhuis niet gaan halen. Ik pak, voor haar onopgemerkt, mijn spullen bij elkaar en vraag haar om op bed te komen liggen voor het inwendig onderzoek. 8 cm ontsluiting! En dat na nog geen 3 uur weeën! Ik moet lachen om haar reactie; “Dan stappen we nu in de auto, want ik ben er dus nog niet helemaal! Nog 2 cm te gaan!” “Nee nee, we blijven thuis!” zeg ik. “We gaan helemaal nergens meer heen. Dit kleintje gaat thuis geboren worden!” Veel tijd om na te denken, krijgt ze niet. De weeën worden steeds sterker, de natuur doet zijn werk zoals het hoort. Een half uur na mijn binnenkomst, wordt er een mooi meisje geboren.

Loopt het net even anders

Tijdens mijn bezoek een paar dagen later, nemen we rustig alles nog eens door. “Ik snap niet dat ik mezelf mijn hele zwangerschap zo druk heb gemaakt”, vertelt ze. “Ik heb jullie geen seconde geloofd toen jullie zeiden dat het wel eens sneller zou kunnen gaan. Ik was totaal niet voorbereid op een thuisbevalling, maar ik ben zo blij dat het zo gegaan is!” Ook ik ben blij, ik heb het mooiste en meest onvoorspelbare vak wat er is!

En dat is ook helemaal goed!

Toen ik, inmiddels alweer bijna 12 jaar geleden, afstudeerde als verloskundige wist ik het zeker; het mooiste wat er is, is een thuisbevalling! Al werkende kwam ik erachter dat dit helemaal niet waar is. Het mooiste is een bevalling! Thuis, ziekenhuis, op de bank, op bed, in bad, op de grond, in de douche, op de baarkruk, staand, gehurkt, liggend; waar en hoe dan ook! Het maakt me niet uit, als ik maar een bevalling mag begeleiden. En ik weet zeker dat mijn collega’s hier hetzelfde over denken. We zullen altijd proberen om een zwangere te laten bevallen op de plaats waar ze dit graag wil en nemen daarbij geen onnodige risico’s. Maar als ik heel eerlijk ben, hebben onverwachte thuisbevallingen een speciaal plekje in mijn hart. Het ongeloof van mensen dat het echt anders kon dan eerder gedacht, maakt me trots en blij!