Daar ligt je peuter weer een stervende zwaan te imiteren in de supermarkt. Of gaat je peuter compleet en onredelijk uit haar dak en schreeuwt snikkend alleen nog maar “Snoehoepje”. En dat minuten aan een stuk. Of roept “Mijn, mijn, mijn” naar dat schattige buurjongetje die ook mee wil spelen, en grijpt het speeltje hardhandig uit zijn knuistjes. Met verbazing denk je “Is die kleine exorcist van mij? Waarom doe je zo? Ik heb toch net gezegd dat het niet mag? Je was zo’n lief schattig kindje, waar ben je gebleven?”
Ouders hebben te hoge verwachtingen over wat peuters kunnen.
En dan hebben we het niet over het kunnen bouwen van die mooie toren, een beetje krassen op papier wat dan de mooiste tekening van de wereld is of iets anders dat je peuter vast echt heel goed kan… We hebben het over de verwijtbaarheid van het gedrag in de peuterpuberteit.
Uit grootschalig Amerikaans onderzoek blijkt dat er een groot gat zit tussen wat ouders denken dat een peuter kan en de realiteit met betrekking tot het kunnen controleren van gevoelens en gedrag en het kunnen delen.
Wat blijkt:
(Gebrek aan) Zelfcontrole van een peuter
56% van de ouders denkt dat een kind van 3 snapt dat iets niet mag en daardoor de behoefte kan bedwingen om zoiets te doen. 36% van de ouders denkt dat een kind jonger dan 2 jaar dat zelfs al kan.
De realiteit:
Kinderen ontwikkelen vanaf 3,5 tot 4 jaar zelfcontrole en dit heeft daarna nog jaren nodig om dit consequent te leren en toe te passen.
Peuters en delen: slechte combinatie.
Heb jij jezelf al weleens betrapt op de gedachte dat het wel heel gemeen is van je eigen kindje dat het niet wil delen? Deze vaardigheden ontwikkelen zich pas tussen de 3 en 4 jaar. En dan start dus ook pas het leerproces. “Het is dan wel van mij en dat blijft het, ook als een ander er weleens mee speelt.” Ook dit heeft tijd nodig dus.
Controleren van emoties
Hysterische huilbuien, waarom in hemelsnaam? Doe eens niet! Wat blijkt, 24% van de ouders denkt dat een kind jonger dan 1 jaar zijn emoties kan bedwingen. 42% van de ouders is in de veronderstelling dat een kind van 2 jaar oud dit al kan. Maar die controle ontwikkelt zich ook pas voor het eerst rond 3,5 tot 4 jaar. Je kunt het je peuter dus echt niet kwalijk nemen.
En nu?
De moraal van het verhaal is dat je peuter dus nog niet over de vaardigheden beschikt om redelijk te zijn, te snappen of iets wel of niet mag en gewoon lekker egoïstisch is als het op speelgoed aan komt of op het delen van jouw aandacht. Je kunt het je peuter dus niet kwalijk nemen, word dus niet (te) boos! Hoe moeilijk dat ook is. Tel tot tien (of tot twintig), vat het niet persoonlijk op, bedenk dat het nog maar een klein kindje is, blijf rustig en bedenk dat het echt beter wordt. Beloofd!
Lees ook:
