Ben jij die vader of moeder die nooit haar geduld verliest? Nooit haar stem verheft tegen zijn/ haar peuter of kleuter? Dan hoef je dit artikel zeker niet te lezen. Misschien alleen om te lezen dat je goed bezig bent en wat de voordelen zijn van dit uitstekende, pedagogische gedrag. Voor al die andere ouders, en dat geldt dus voor de meeste ouders, met deze tips zorg je (of probeer je in ieder geval) dat je minder je stem gaat verheffen (schreeuwen klinkt zo naar) tegen je kinderen. Uiteindelijk is dat namelijk nergens goed voor én is het ook nog minder effectief.
Waarom je stem verheffen niet werkt:
Uiteraard weet je eigenlijk wel dat schreeuwen tegen je kind, niet het juiste is om te doen. Dat het onmacht is en je de situatie niet onder controle hebt. Dat je kind, nog maar een kind is en eigenlijk van jou moet leren wat wel en niet goed is. Dat jij dus het goede voorbeeld moet geven. En dat schreeuwen daar dus niet bijhoort.
Maar we weten allemaal, dat je soms tot het uiterste gedreven wordt. Dat je al tien keer hebt gevraagd om die spullen op te ruimen, er geen beweging in lijkt te komen. Of dat je 80 keer “mama” hoort binnen een half uur en dat dat tijdens een dag dus wel kan oplopen tot 1600 keer. Dat je daar gek van wordt, is dus eigenlijk niet zo vreemd. Waarom je dan toch niet moet schreeuwen?
- Het ontmoedigt geen slecht gedrag (bewezen)
- Iedereen raakt alleen maar meer van streek. Van kwaad tot erger dus
- Kinderen leren dat stem verheffen dé manier is om je zin te krijgen (dat wil je dus echt niet)
- Het is niet goed voor de lange termijn ouder – kind band (bewezen)
- Je eindigt vaak met spijt en daar heb je al helemaal geen behoefte aan
Maar wat doe je dan wél als je op ontploffen staat?
Je kind moet alles van jou leren. Leren lopen, fietsen, eten, maar ook het gedrag. Bij alle andere vaardigheden ga je ook niet staan schreeuwen wanneer het niet lukt. Maar bij het gedrag doen ouders dat dus wel. Terwijl dat eigenlijk niet fair is. Maar goed, je hebt natuurlijk wel te maken met een gevoel wat plotseling opkomt bij jezelf.
Allereerst, draai je heel even om, om dat primaire gevoel de kop in te drukken. Adem rustig in en uit en besef dat het een kind is. Tegen je buurman of collega ga je (waarschijnlijk) ook niet roepen wanneer hij of zij iets doet waar je het niet mee eens bent. Waarom dan wel tegen je kind?
Zeg dan op een normale toon “stop daarmee”.
Herhaal dit wanneer dat nodig is. Ga tegenover je kind zitten, en kijk hem of haar in de ogen. Soms werkt fluisteren zelfs beter. Je hebt daardoor de aandacht, je kindje moet werken om het te horen en je kind concentreert zich op wat je zegt. De woorden die je dan zegt, hebben dus meer impact.
Leg uit waarom het gedrag niet wenselijk is
Straffen is namelijk niet het juiste leermiddel. Uitleggen waarom iets wel en niet wenselijk is, leert je kind begrijpen waarom het de volgende keer anders moet.
Stap over je eigen woede heen, en geef eens een knuffel
Serieus? Ja, probeer het maar eens. Benoem wat ze doen, bijvoorbeeld ik zie dat je boos bent/ iets stouts doet aandacht wilt, klopt dat? Kom eens hier. Misschien is het namelijk wel zo dat je kindje gewoon aandacht wil. Ze zijn al snel slim genoeg om in de gaten te hebben dat ze jouw aandacht krijgen wanneer ze iets stouts doen. Voor een kind maakt het soms niet uit wat voor (goed of slecht) aandacht dat is, als ze het niet krijgen.
En verder, succes, het is een fase!!
