Je leert van je fouten, maar als nieuwe moeder doe je alles voor het eerst. Dus een lange en soms harde leerschool te gaan. Nu dacht ik, er zijn je zo veel moeders voor gegaan. Waarom delen we niet onze fouten zodat we ook van elkaar kunnen leren? Dat is toch veel leuker en zinvoller dan elkaar te veroordelen toch?

Dat betekent wel direct dat ik mij kwetsbaar op moet stellen.

In die zin dat er vast andere moeders zijn die mij zullen veroordelen, want ja, ik heb een heleboel stomme dingen gedaan. Die iedere normale en goede moeder vast niet zou doen. Maar helaas, ik dus wel. En samen met mij nog vele anderen. Want we weten allemaal dat je niet helemaal helder nadenkt wanneer je maandenlang niet zo veel slaapt, om nog maar te zwijgen over die zwangerschapsdementie die er bij mij behoorlijk had ingehakt. Ik heb denk ik een jaar lang als een soort zombie met drie werkende hersencellen rondgelopen. Net genoeg om te bedenken dat mijn kindje eten en drinken nodig had en schone luiers. Maar verder was het niet veel soeps met mijn denkvermogen.

Dus ik heb genoeg fouten gemaakt, of lessen geleerd voor jou geleerd. Het is maar net hoe je het bekijkt!

Les 1: Bereid je voor.

Ik dacht dat het moederschap iets natuurlijks was. Zo natuurlijk, dat gaat vast allemaal vanzelf. Niet dus! Druk met werk en allerlei andere dingen was ik met 38 weken totaal niet voorbereid op wat er komen ging. En daar lag ik dan, overgeleverd aan iedereen. Best lastig als je normaal alles onder controle wilt hebben. Natuurlijk komt het allemaal goed en vertelt iedereen je op het moment zelf wel hoe het zit met die bevalling, borstvoeding en de eerste weken. Het is toch echt makkelijker wanneer je je vooraf een beetje verdiept hebt. Dan is de kans overigens ook nog iets groter dat je iets onthoudt.

Les 2: Drogen na een badsessie.

Mijn kleine muppet kreeg plotseling plekjes achter haar oren. Zorgvuldig droogde ik alle naadjes na een badje. Knieholtes, liezen, teentjes, vingertjes, oksels, ellebogen, oren. Tenminste dat dacht ik dus, totdat de rode plekjes achter haar oren verschenen. Blijkbaar toch niet goed genoeg. Maak dus altijd, altijd!, de naadjes goed droog! Toch een plekje? Gebruik sudocrème en het is zo weer verdwenen

Les 3: Opwarmen van de melk.

Je mag de klaargemaakte flesvoeding of afgekolfde borstvoeding niet opwarmen in de magnetron. Dan gaan de voedingsstoffen verloren. Je kunt de voeding beter gelijkmatig op laten warmen in een pannetje met warm water of in een flessenwarmer. Wanneer je het daarnaast opwarmt in de magnetron kan het zijn dat de buitenkant een hele andere (lees gloeiend heet) temperatuur heeft dan in het midden. Verbrandingsgevaar! Dat geldt dus ook wanneer je later de hapjes opwarmt. Goed door elkaar roeren dus.

Les 4: De speen

Direct een speen gebruiken bij een baby omdat dat zo lekker rustig is? Dat mag dus niet. Je moet je baby leren kennen en je baby kan niet praten dus communiceert door te huilen. Daarnaast werkt zo’n speen ook niet zo lekker als je samen de borstvoeding nog onder de knie moet krijgen.

Speen op de grond gevallen? Ik maak hem wel even schoon door hem zelf in mijn mond te stoppen. Beter van niet! De bacteriën in jouw mond komen direct in het mondje van je baby. Logisch, ik weet het, toch zie ik het een hele hoop andere moeders ook doen.

Les 5: Baby (kind) met jas in de Maxi-Cosi in de auto

Het wordt weer winter. Tijd voor dikke winterjassen. Wel makkelijk dat je die binnen aan kunt wurmen bij je baby en dan zo in de Maxi Cosi in de auto kunt zetten toch? Heeft je baby het in ieder geval niet koud. Fout! Het is gevaarlijk om je kindje met een dikke winterjas in een autostoel te vervoeren in de auto. Je denkt namelijk dat je baby goed vast zit, maar bij een grote kracht (zoals bij een botsing) vliegt je kindje toch uit de autostoel omdat de riemen niet strak genoeg zitten.

Les 6: Tepelhoedje

Ideaal zo’n tepelhoedje bij borstvoeding! Mijn tepelkloven deden minder pijn en het drinken ging steeds makkelijker. Of toch niet? Niet dus, na een paar dagen was mijn melkproductie gehalveerd. Zie dit dus niet als je redding wanneer de borstvoeding even niet lukt. Het is een tijdelijke oplossing maar je zult nog steeds de oorzaak aan moeten pakken, dit is meestal het goed leren aanleggen van je baby. Lukt dit niet alleen? Schakel een lactatiekundige in!

Les 7: De flapjes van de luier: naar buiten!!

Wat hoor ik, wat ruik ik? Aiii, wat zie en voel ik? Een spuitluier, de mosterdgele plekken komen al snel te voorschijn in dat schattige nieuwe pakje. Je verkleint de kans op doorlekken aanzienlijk wanneer je de flapjes van de luier aan de binnenzijde van de beentjes naar buiten flapt. Dit voorkomt overigens  de echte spuitluiers, waarbij het gele goedje tot aan de nek zit, niet.

Les 8: Je kindje is je altijd een stap voor

En niet letterlijk natuurlijk, maar je vergist je al snel in de capaciteiten van je kindje. Je baby kan al sneller rollen dan je verwacht (gevaarlijk met commodes en wanneer je je baby bijvoorbeeld even op de bank ligt), ze kunnen sneller klimmen (staan ze in één keer halverwege de trap of midden op tafel) en zoeven door de kamer op handen en voeten voordat je er erg in hebt. Ga er dus altijd vanuit dat je kindje qua ontwikkeling iets voor loopt en je bespaart jezelf een hoop angstige momenten. Zet dus op tijd de traphekjes neer. Laat je kindje nooit alleen op de commode liggen, ook niet om even die luier of kleertjes uit de kast te pakken.

Les 9 : Lak hebben aan meningen van anderen

Dit is misschien nog het moeilijkste en hiervoor zul je een beetje vertrouwen in jezelf moeten krijgen. Dit vertrouwen krijg je waarschijnlijk pas wanneer je ervaart dat het wel goed komt en dat je baby niet van suiker is. Maar probeer het vanaf het begin. Het scheelt zo ontzettend veel als je alle meningen (of adviezen) van de buurvrouw, je (schoon)moeder, vriendin, zus, collega of ieder ander die ineens een mening heeft over van alles en nog wat, naast je neer kunt leggen. Of realiseer je dat het (vaak) met de beste bedoelingen gezegd wordt en pik eruit waarvan jij denkt dat handig voor jullie zou kunnen zijn. En voor de rest bedank je gewoon voor het advies. Mijn grootste fout was om alles, maar dan ook werkelijk alles op te vatten als kritiek. Ik werd onzeker van iedere opmerking. Terwijl achteraf vaak bleek dat diegene ongelijk had of het in onze situatie in ieder geval niet ging werken. Bij mijn eerste wist ik dat nog niet. Bij mijn tweede was ik al stukken relaxter. En bij nummer drie lachte ik erom. Hopelijk lukt het jullie sneller.