Afgelopen week heb ik mijn laatste ‘werkweek’ gehad. Nou ja week, ik werkte al een tijdje nog maar 1 dag omdat ik veel last heb van mijn rug en harde buiken. En in mijn werk als gastouder vond ik dat het niet kon maken, om van de ene op de andere dag te zeggen dat ik niet meer kon komen. Dan zitten er toch een aantal gezinnen zonder opvang.
De laatste werkdag
Maar goed, mijn laatste dagje was toch wel even slikken. Mijn laatste vriendjes gedag zeggen. Vriendjes waar ik al 3,5 jaar thuis kom en welke ik heb zien opgroeien. Waar ik een hele goede band mee heb opgebouwd. Daar komt bij dat ik na mijn verlof niet van plan ben om mijn werk als gastouder nog langer voort te zetten. Aan de ene kant zou je denken; daar word je toch onrustig van? Dat je geen werk meer hebt? Maar het geeft mij juist een heel prettig gevoel omdat ik totaal geen druk voel dat ik over een aantal weken weer aan het werk moet. Ik kan genieten van mijn kleintje, rustig aan kijken wat ik wil en hoe ik dat wil. En misschien gaat het wel weer kriebelen om toch gastouder te blijven. Maar dat merk ik dan snel genoeg!
Paniekaanvallen zijn bijna verdwenen
Mijn paniekaanvallen zijn, gek genoeg, bijna verdwenen sinds mijn laatste gesprek met de verloskundige. Het lijkt wel of ik sindsdien een soort rust over mij heen heb. Het kan ook komen omdat ik niets meer hoef en lekker doe wat ik wil tijdens deze laatste weken. Ik heb er ook wel mijn best voor gedaan hoor. Door middel van mindfulness, ademhalingstechnieken en zwangerschapsyoga. Maar de wetenschap dat het gewoon heel goed gaat met dat kleine mannetje, hij goed ligt en al ingedaald is, geeft toch wel een goed gevoel.
De liggingsecho wees ook uit dat het prima gaat. Hij is nog steeds erg flink en als ik hem voldraag wordt het wel een 8 ponder! Wij vinden dit alleen maar fijn. Al vraag ik me nog wel even af hoe ik hem eruit ga krijgen… Met een hoofdje die qua grootte nu al rond de 40 weken zit. Maar dat komt helemaal goed, zei de echoscopiste.
Babyshower
En toen werd ik afgelopen zondag alweer mega verrast met een babyshower! Mijn beste vriendin, waar ik destijds ook een shower voor georganiseerd heb, vond het tijd voor paybacktime. Zij heeft al mijn vriendinnen, lieve tantes en zelfs mijn oma opgetrommeld voor een soort van overval in eigen huis. Ik was gewoon thuis en ineens komen er 10 dames via de achterdeur naar binnen. Uiteraard zat mijn lieverd weer in het complot (die jongen heeft het er maar zwaar mee, al die geheimen voor mij). Lekker eten, heel veel leuke kadootjes en gezelligheid! Ik was weer helemaal gelukkig met en dankbaar voor al die liefde die ik krijg van iedereen.
De tijd gaat snel en ik voel me goed. Niks moet en niksen mag en dat doe ik dan ook. Ik gun dat iedere zwangere vrouw tijdens de laatste weken.
Lees ook de andere artikelen van Jolijn:
Hallo, ik ben Jolijn. 34 jaar en 36 weken zwanger van ons eerste kindje.
Het zwanger worden ging niet over rozen, evenals het zwanger zijn.
Evengoed geniet ik enorm van het feit dat het is gelukt, het leven in mijn buik en het moment dat ons kleintje ons een gezinnetje maakt.
