HG, ik ben er meer dan klaar mee..

Bijna 38 weken zwanger, het is al een tijdje geleden dat ik een blog heb geschreven. Ik kon het even niet opbrengen om het op te schrijven.

Ziek, ziek en nog eens ziek

De afgelopen weken is de HG weer in volle glorie terug gekomen, natuurlijk heb ik ook goede dagen, maar over het algemeen heb ik slechte dagen. Vooral de nachten zijn lang. Ik ga rond 9 uur op bed en ben dan helemaal kapot. In slaap komen lukt dan eerst niet omdat ik niet weet hoe ik moet liggen. Drie kussens, vier kussens, uuh nee toch maar twee. Als ik dan uiteindelijk slaap duurt het niet lang voordat ik mijn eerste maagzuur aanval krijg en dus vaak ook moet overgeven. Uurtje later plassen, uurtje daarna weer overgeven. En zo gaat de nacht langzaam voorbij. Rond 8 uur is ons zoontje weer wakker en starten we de ochtend rustig op. Wassen, kleertjes aan, en een broodje eten. Hij gaat dan lekker spelen, terwijl ik even uithijg op de bank. Zo gingen de afgelopen weken langzaam voorbij.

Je snapt misschien wel dat ik er flink klaar mee ben. En ik laat het misschien niet zo merken aan de buiten wereld, maar mentaal raakt het ook op.

Naar het ziekenhuis

Het moederdag weekend voelde ik mij niet goed. Ik had ook veel last van harde buiken. Op maandag heb ik toch maar de verloskundige gebeld, en die hebben mij doorgestuurd voor een ctg en een echo van het vruchtwater. Op de ctg was te zien dat de baby het goed doet, ook konden we goed zien dat ik voor/oefen weeën had. Helaas doen deze weeën verder niks, alleen maar voorbereiden op wat er komen gaat. Ook was er voldoende vruchtwater te zien en mochten we weer naar huis. Stiekem was ik een beetje teleurgesteld, maar natuurlijk wel blij dat de baby het goed doet!

Mental breakdown

Gisteren ben ik met een mental breakdown bij de verloskundige geweest. Mijn termijn was toen 37+5. Gelukkig nemen ze mij, en mijn klachten serieus, en denken met mij mee. Het eerste wat we gisteren hebben geprobeerd is strippen. Iets wat niet vanzelfsprekend is op deze termijn en maar bij 20% van de vrouwen lukt het om de bevalling in gang te zetten. Helaas hoor ik bij die 80% waar het niet bij lukt. De baarmoedermond is dan wel aan het verweken, ontsluiting is er niet.

De 2^e optie was om een nachtje in het ziekenhuis te slapen onder sedatie. Hier stond ik niet direct om te springen, maar ga ik vanavond wel doen. Ik word om 21:00 uur in het ziekenhuis verwacht voor een ctg. Als deze er goed uitziet krijg ik slaapmedicatie en pijnstillers.

De volgende stap is een gesprek met de gynaecoloog. Hierin gaan we kijken of ze eventueel willen inleiden. Op dit moment denk ik “Doe nu direct maar!” Maar helaas zijn ze niet zo happig op inleiden.

Ik hoop dat ik snel een blog kan schrijven over de bevalling!