Vanaf het moment dat je zwanger bent, voel je je verantwoordelijk. Dan maak je al kennis met je nieuwe partner for life: mister Schuldgevoel. Je hebt toch net iets te lang op dat feestje gestaan, de harde buiken genegeerd. Te veel getild. Of je hebt even niet zo gezond gegeten omdat het gewoonweg niet in je schema paste. Maar dat is nog kinderspel.
De geboorte van mister Schuldgevoel
Wanneer je spruit geboren is, leer je pas echt wat het schuldgevoel is. En dat start al vrij snel tot, tot wanneer eigenlijk? Totdat wij onszelf een halt toe roepen. Wij vrouwen zijn streng voor onszelf (en voor anderen). En daar wordt niemand blij van. We verspillen kostbare energie aan onszelf schuldig voelen over van alles en nog wat. Energie die we wel beter kunnen gebruiken in deze fase. Zonde! Tijd voor een reality check. Je doet wat je kunt, met de beste bedoelingen. Je bent niet je kind, in andere woorden, je mag nog je eigen gevoel en (behoefte aan) eigen tijd hebben. Het is normaal dat je het niet altijd even leuk vindt. En last but not least, Niemand is perfect! Je kunt niet alles, voor iedereen,altijd, goed doen. Soms gaan dingen gewoon niet zo goed, was je niet op de hoogte dat iets niet goed was voor je baby? Dat kan, dat is normaal, dat is bij iedereen zo. Omdat gedeelde smart, halve smart is. Een paar veelvoorkomende schuldgevoelens:
Schuldgevoel over de voeding
Dit schuldgevoel steekt al vrij snel bij moeders de kop op. Wanneer je flesvoeding geeft. Wanneer je gaat stoppen met borstvoeding. Of wanneer je nog steeds borstvoeding geeft. Wanneer de borstvoeding niet goed verloopt. Of je baby wel genoeg drinkt. Wij hebben het (ongegronde) idee dat wanneer de voeding goed verloopt, dit iets zegt over het wel of geen goede moeder zijn. Maar lieve moeders, er zijn zo ontzettend veel oorzaken en zo ontzettend veel mama’s waarbij het in het begin niet vlot. Dat zegt dus niets. Later gaat dit gevoel helaas gewoon door en dan gaat het over het wel of niet bereiden van verse fruit en groentehapjes. Of help, ik heb mijn kind suiker, honing of een rijstewafel met zout gegeven. En weer later in “Kook ik wel gezond genoeg voor mijn kind? We hebben al een paar dagen niet super vers of gezond gegeten.”
Schuldgevoel over je gevoel
“Ik vind mijn baby best saai.” Ja, dat mag en velen met jou. Dat zegt niets over het wel of niet dankbaar zijn voor je baby. Of over het zijn van een goede moeder. Je bent zielsgelukkig, maar soms is het gewoon saai. De eerste maanden bestaat het leven van een baby uit eten, slapen, luiers verschonen. Voorafgegaan door huilen en lekker knuffelen. En dat is het. Dat staat, zeker bij je eerste kindje, in groot contrast tot je eerder zo bruisende leventje. Dat is even wennen. Maar het goede nieuws is dat het steeds leuker en leuker wordt. Neem je baby gewoon mee op pad en zorg dat je ook wat dingen voor jezelf doet.
Ondanks dat het leuker en leuker wordt. Kun je je baby of kind best weleens irritant vinden. Of je vindt, als ze wat groter zijn, een bepaalde karaktertrek niet zo leuk. Vaak zijn dat overigens juist de eigenschappen van jezelf die je terug ziet in je kindje. Ook dit is normaal. Niemand is 100% altijd leuk, je kind ook niet en die verwachting is dus ook niet reëel. Probeer er wel het positieve uit te halen. Wil een kindje altijd uitgedaagd worden, dat is misschien vermoeiend. Maar dat betekent waarschijnlijk wel dat ze enthousiast, nieuwsgierig en onderzoekend zijn. Eigenschappen die ze ver zullen brengen.
Schuldgevoel over (gebrek aan) aandacht
Je zit (te) veel op je telefoon of laptop. Soms heb je gewoon even geen zin om te spelen. En daar voel je je weer schuldig over. Of je gaat binnenkort weer aan het werk en hebt daar al weer zin in. Of je hebt even behoefte aan me-time. Of wanneer ze wat ouder zijn, krijg je de opmerking van je kindje dat je nu alweer moet werken? Allerlei ingrediënten om je ongelofelijk schuldig te voelen. Kinderen hebben dat ook haarfijn in de gaten en zullen dit ook tegen je proberen te gebruiken. Ze zijn namelijk koning in het manipuleren. Probeer de situatie van een afstand te bekijken. Is het inderdaad zo dat de balans zoek is? Je hebt wel gewoon recht op je eigen tijd en plezier. En dat plezier is dus met en soms ook zonder je kind. Wanneer jij lekker in je vel zit, ben je ook een leukere moeder. En vaak moet er gewoon gewerkt worden of vinden moeders het juist fijn om nog te werken. Alles kan, ieder doet het op zijn eigen manier. Leg je schuldgevoel even langs de lat van de realiteit. Hoe zou jij de situatie bij een ander beoordelen? Vaak valt het dan wel mee. En zo niet, is het dan tijdelijk met een doel of structureel? Dan kun je bij het laatste bekijken hoe je het meer in balans brengt. Al doende leer je!
En dan al het andere schuldgevoel
Dat je je baby net te laat van de opvang haalt. Of dat je je kleuter zonder tussendoortje naar school hebt laten gaan. Dat je vergeten bent om iets mee te geven voor een schoolopdracht. Dat je je kindje net iets vroeger dan normaal laat slapen, omdat je moe bent. Dat je geduld even op was. Dat je minder op school doet dan de buurvrouw. En ga zo maar door. Nogmaals, niet te streng zijn voor jezelf. Het mooie is dat je dit ook leert. Gedwongen door situaties, door ervaring en door gesprekken met anderen.En als er iets niet helemaal goed was, is er vaak ook geen man overboord. Je wordt flexibeler en leert dat 80% ook goed is. Nouja.. Je ziet dat het bij anderen ook zo gaat en dat het ok is.
Lees ook eens Moeder zijn: dat is dus soms best benauwend! of deze ervaringsverhalen, dat zal je goed doen!
