Hallo allemaal vanaf onze roze (blauwe) wolk!

Ik ben even wat stiller geweest de afgelopen weken maar dat was met een goede reden: 

28 augustus is onze prachtige zoon Daví geboren.

Naast alle dingen die een newborn en een peuter met zich meebrengen, ben ik voornamelijk de afgelopen drie weken heel druk geweest met verliefd staren naar mijn kinderen terwijl ik alleen maar kan verzuchten hoe mooi ze zijn en hoe gelukkig ik ben. Wat ik af en toe afwissel om te klagen over hoe (letterlijk) kut dat kraamverband zit.

Maar om maar even op te scheppen over ons nieuwe gezinslid: Zo heftig als de zwangerschap was, zo ontspannen is ons kind. 

Een grote zus die hem perse wil kroelen als hij net slaapt?: Hij vindt het prima. 

Aangekleed worden na een warm badje (wat voor onze dochter het teken was om haar belhetAMK-huiltje op te zetten)?: Daví vindt het best en ligt rustig rond te kijken terwijl wij een krap mouwtje over zijn arm proberen te krijgen zonder zijn vingertjes de verkeerde kant op te buigen.

Daarnaast is hij kampioen drinken (iets wat hij van zijn vader heeft geërfd) maar hij houdt het gelukkig voorlopig nog bij de melkbar. 

Serieus, doe mij nog maar tien van zulke baby’s.

Maar goed, lezen over hoe geweldig andermans kind is kunnen jullie ook op instagram of op facebook (check vooral mijn instagram als je wel meerdere keren per week wil lezen/zien hoe leuk mijn kinderen zijn).

Nee, dit artikel ga ik niet alleen vullen met geklets over mijn kinderen. Ik vond het namelijk wel een goed idee om, met mijn tweede bevalling nog vers in het geheugen, een lijstje te maken van welke dingen ik ‘vergeten’ was van mijn eerste bevalling maar bij de tweede ook weer ‘gezellig’ langs kwamen.

Mijn bevalling was – naast dat het pijn deed en medisch was – goed te doen dus ook als je nog moet bevallen kan je onderstaande punten prima lezen.

De horrorbevallingsverhalen laat ik wel over aan de mensen die je, wanneer je zwanger bent, aanspreken in de supermarkt of tijdens een kringverjaardag naast je komen zitten.

De dingen die ik ‘vergeten’ was van mijn eerste bevalling:

• Toucheren: Kleine handjes van de verpleegkundige zijn te doen, grote handen van de stagiaire ‘die het nog moet leren’ zijn wat minder.
• Als de stagiaire ‘die het nog moet leren’ je infuus probeert te prikken, is dat ook wat minder.
• Wanneer de weeënopwekkers in een korte tijd flink omhoog worden gezet want “Er gebeurt nog niets he?” bereid je dan maar alvast voor op de (weeën)storm die komen gaat.
• Grapje, daar kan je je niet op voorbereiden.
• Wanneer je opeens ontzettende druk voelt heeft de weeënstorm hoogst waarschijnlijk zijn werk gedaan.
• Persweeën wegzuchten zou je (veel) geld voor moeten krijgen als beloning voor die prestatie.
• De verpleegkundige die je vertelt de persweeën weg te zuchten zou ook (gevaren)geld moeten krijgen. En oordopjes zodat ze alle verwensingen die je naar haar hoofd slingert niet hoort.
• Iedereen die je probeert te ‘coachen’ klinkt uiteindelijk als een vervelende vastgelopen langspeelplaat.
• Warme washandjes betekenen dat de finale in zicht is.
• Ik had beloofd geen horrorverhalen te vertellen dus ik ga hier niet te veel over uitwijden maar iedereen die ooit  natuurlijk bevallen is weet wat ik bedoel: The ring of fire.

Al met al kijk ik terug op een hele fijne en snelle (in vergelijking met onze eerste) bevalling. 

Zijn bovenstaande punten voor jullie herkenbaar of hebben jullie wellicht nog aanvullingen? Ik ben heel benieuwd!

Lees ook mijn andere artikelen: