Al vanaf het moment dat ons meisje geboren is krijgen we te horen dat ze wel héél veel op haar papa lijkt. Negen maanden afzien, bevallen, hechtingen etc.. en dan nog flikt ze het om vanaf de eerste minuut al op haar vader te lijken.
Af en toe wordt er nog een grapje gemaakt over of ik wel écht haar moeder ben – Gelukkig vergaat de grappenmaker het lachen snel wanneer ze mijn blik zien.
Mijn resting bitch face
Mijn ‘neutrale’ blik zorgt er namelijk al voor dat mijn gezicht eruit ziet alsof ik boos ben op de hele wereld (ook wel ‘resting bitchface’ genoemd). Laat staan hoe dat gezicht er uit gaat zien als ik mij echt aan iets (of iemand) stoor.
Nu moet ik toegeven, niet alleen met haar prachtige koppie en gigantische bos haar zijn haar vaders genen dominant geweest. Ook qua karakter lijkt ze op haar vader. Ik heb thuis bijvoorbeeld vaak het gevoel tegen een muur te praten want vader en dochter zijn allebei oost-Indisch doof.
Toch ook iets van mij!
Maar vorige week kreeg ik, na twee jaar, de bevestiging dat onze dochter tóch wel iets van mij heeft meegekregen. Situatie-schets: Na een warme dag zitten we in de avond met zijn drieën (vieren, als je de baby in mijn buik meetelt) op het strandje achter ons huis.
Eva is druk bezig met haar emmer en schep en kijkt af en toe nieuwsgierig naar twee peuter-jongens die een paar meter verderop aan het spelen zijn. Opeens hoor ik één van de jongetjes tegen zijn moeder zeggen terwijl hij naar Eva wijst: “Mama, die meisje kijkt boos!”
Ik kijk naar onze dochter die inmiddels weer geconcentreerd bezig is met haar zandkasteel en opeens zie ik het:
Ze lijkt dan wel op haar papa maar ze heeft toch iets van mij meegekregen. Iets waarmee ze grappenmakers stil kan krijgen, maar ook altijd de vraag “Ben je boos ofzo?” aan haar gesteld zal worden.
Onze tweejarige dochter heeft, net als haar moeder, een ‘resting bitchface’! Ik ben stiekem toch wel een beetje trots.
Lees ook mijn andere artikelen:
Hi, ik ben Renée (28) verliefd op Yaël (31) en trotse moeder van Eva (2). Deze zomer verwachten wij ons tweede kindje.
Ik ben een moeder die, net als vele moeders, ook maar wat doet en eigenlijk alleen kijkt naar wat goed voelt voor ons gezin.
Onbewust kan ik door de ‘ikdoeookmaarwat’-keuzes die ik gemaakt heb als ouder inmiddels voor sommige mensen in de categorie ‘hippie-moeder’ vallen:
Lang borstvoeding geven? Draagdoeken? Co-sleeping? Rapley? Een lama als huisdier?: Ik kan het allemaal afvinken, op dat laatste na.
Als moeder probeer ik alle ballen hoog te houden die werk, gezin, mijn relatie, peuterdriftbuien en het proberen te onderhouden van een sociaal leven met zich meebrengen. Over alle ervaringen die ik opdoe met het moederschap schrijf ik op zowel Zwangerschapsloket als op mijn instagram: www.instagram.com/mommy.of.eva
Ik ben altijd heel benieuwd naar ervaringen en meningen van andere ouders, laat dan ook gerust een comment of bericht achter.
