Woensdagmiddag, er komen dit keer geen vriendjes spelen. De vader des huizes komt vanavond niet thuis. Dus de hele middag en avond voor mij en de 2 meisjes alleen. Feest! Beetje jammer dat ik de afgelopen nachten niet heel veel heb geslapen en mijn ogen dicht vallen zodra ik naar buiten kijk. Gelukkig heb ik 2 wekkers rondlopen die op ieder onbewaakt moment en het liefst 20 keer per uur Mammaaaa roepen. Dus wakker blijven is niet de uitdaging, leuk en actief doen wel.
De bakker
Ik beloof mijn oudste om maar een half uurtje op mijn laptop en telefoon bezig te zijn en dat ik de rest van de middag tot hun beschikking sta. Ik besluit er een verwen middagje van te maken. Eerst naar de bakker, daar mogen ze iets uitkiezen.”Nee, geen hele taart. Dan word je ziek!” Neem gewoon iets uit deze hoek. Nee, dus geen taart. Wat zeg je? Mamma is stom? Hoezo is mamma nou stom?” Na 5 minuten discussiëren en wat stampvoeten bij de bakker, is ze ook overtuigd dat de hele grote taart te veel is.
De speelgoedwinkel
Na de lunch gaan we naar de speelgoedwinkel. Ze mogen allebei iets kleins uitzoeken. Ohhhh, beginners fout! Naar de speelgoedwinkel gaan is niet leuk. De oudste had het redelijk snel uitgezocht. Iets leuks om mee te knutselen. Maar de jongste van 4 wilde alles bekijken, de grootste dozen vond zij het mooiste (logisch) en zij wilde vooral zelf beslissen wat zij uit zou kiezen. Alles wat ik of haar zus als subtiele hint aandroegen werd af geserveerd met “Ik bepaal zelf wel wat ik kies.” Na drie kwartier door de winkel te hebben gelopen, was ik het wel beu. Ze kwam wederom met iets afzichtelijks aanzetten, smaak heeft ze nog niet echt ontwikkeld. Knalroze, veel glitters, het meest lelijke vriendenboek dat er te krijgen is. Ze zegt dat ze dit dagboek wil hebben. Ik leg haar twee keer uit dat het toch echt een vriendenboek is, maar daar is ze het niet mee eens. Waarop mijn oudste zegt “Boeiend, ze heeft gekozen.” Normaal mag het woord boeiend niet gezegd worden (door mijn dochters dan), ik sluit mij hier dit keer volledig bij aan.
Thuis aangekomen, gaan ze samen knutselen.
Wel 30 hele minuten. Ik sneak even rustig alleen de tuin in. Al snel komt de oudste, “Wat gaan we doen?” Euh, spelen? Ik zet de sproeier aan en ze hebben plezier voor 10. Dat het geen warm water is, maakt ze niet uit gelukkig. Totdat ze zich bedacht dat ik ook mee zou doen. “Mam, kom je ook?” Het antwoord duurt te lang, waarna ze allebei lachend met de sproeier op mij af komen. Voltreffer. Ik ben doorweekt en kleed mij om. Wanneer ik weer terug beneden kom, rennen ze allebei in hun drijfnatte bikini’s op mij af om mij lachend te “knuffelen.” Even voel ik irritatie opborrelen, maar realiseer mij net op tijd dat dit eigenlijk ook te grappig is, als ik een kindje zou zijn. Dat ik het liefste 24 uur zou willen slapen, kunnen zij natuurlijk ook niets aan doen. Na vijf minuten vraagt de oudste opnieuw wat we gaan doen. We doen namelijk NOOOOOIT iets. Heerlijk dat manipuleren, dat zit er al vroeg in. En ze zijn er goed in. Gevoelig als ik ben, heis ik mij weer op uit de stoel en ga verstoppertje en tikkertje spelen. Ik ren achter ze aan, doe net alsof ik niet weet waar ze verstopt zitten. En kijk wel 30 keer achter elkaar, bij de bank, achter het gordijn, onder de tafel , om de jongste altijd op dezelfde verstop plek te vinden.
En dan is het 17.15 uur, ze mogen tv kijken. Halleluja! Ik maak hun favoriete zelfgemaakte tomatensoep en plof daarna even bij hun op de bank. Ze kruipen met hun warme lijfjes tegen mij aan en houden mij stevig vast. Heel even, echt maar heel even, val ik in slaap. Ik word wakker van mijn eigen knikkebollen en voel mijn meisjes nog tegen mij aanliggen. Ze hebben niets in de gaten. Fijn! En zo’n powernap doet wonderen. Ik kan de strijd rond het niet willen eten, niet in bad willen, tandenpoetsen en niet naar bed willen, weer met frisse moed aan.
“Kom we gaan eten”
“Wat eten we? ”
“Jullie favoriete soep met extra veel balletjes”
“Bah, ik wilde spaghetti”
Een half uur later
“Eten, nog een paar hapjes”
“Nu eten, of je gaat direct naar bed”
“En je weet, niet eten is geen toet”
“STOMME MAMMAAAAA”
“Klopt, eet je bord nu leeg…”
Het mooiste moment van deze dag? Wanneer ze in bed liggen en ze nog echt de aller allerlaatste knuffel willen. Dat je niet meer de stomme mamma bent maar je bent getransformeerd tot de allerliefste. En dat ben ik natuurlijk ook, voor hun. Kleine armpjes om je heen voor de knuffel en je lachend een extreem natte kus krijgt of meer een soort lik in combinatie met snot. gevolgd door “Fopje! Nee, niet afvegen mamma, dat is niet lief.”
Lees ook mijn andere artikelen:
