Gelukkig slaat de antibiotica snel aan en begint Jim weer een beetje de oude te worden.. Het huilen is alleen niet minder geworden.
Wat zal er toch aan de hand zijn? We besluiten naar een osteopaat te gaan. Die constateerde dat Jim veel hoofdpijn en last van z’n darmen heeft. Na drie behandelingen en het advies van de fysiotherapeut om toch te beginnen met het indikken van de voeding, begint Jim een blij mannetje te worden.. Hij kan rustig op z’n rug liggen en opeens ontwikkelt hij zich razendsnel.
Na twee weken begint de ontlasting op gang te komen. Wat eerst één keer per vier dagen kwam, komt nu opeens vier keer per dag.. Wat een opluchting. Ook ben ik gestopt met het toedienen van ijzer. Ik merk dat het niet helemaal goed valt bij Jim. Wat heerlijk dat we er eindelijk achter zijn wat Jim dwars zat. Toch verborgen reflux, wat een verschil!
Het is eindelijk zo ver! We krijgen de uitslag over de urineweg infectie. Het blijkt inderdaad een nierbekkenontsteking en ze besluiten een echo te maken van Jim zijn buik om uit te sluiten dat er iets met de nieren is. De nieren zien er gelukkig keurig uit en de ontsteking zal gewoon dikke pech zijn geweest.
Omdat Jim met een geboortegewicht van 1.225 gram is geboren en door de vele beademing/ ademondersteuning een lichte afwijking aan de longen heeft krijgt Jim elke maand een vaccinatie tegen het RS virus (verkoudheidsvirus). Het is een gemene prik maar ik ben blij dat we de mogelijkheid hebben om Jim toch deels te beschermen tegen het RS virus.
Zelf kan ik nu meer gaan genieten van Jim. Hij is blij, kan zichzelf even vermaken en slaapt ‘s nachts lekker door.. Wel komen nu alle beelden terug van wat er allemaal gebeurd is de afgelopen maanden.. Heftig! Ik besluit hulp te zoeken bij een psycholoog die mij hopelijk kan helpen om dit alles een plekje te geven.
Steeds meer probeer ik wat tijd voor mezelf in te plannen. Ik vind het moeilijk om Jim even achter te laten maar merk dat het me wel goed doet..
Ik kan je zeggen.. De angst dat er iets fout gaat is groot… Bang dat het rs virus toeslaat bij Jim.. En toch ook de angst vanwege de hersenbloedingen… Ondanks dat ze in het ziekenhuis verbaast staan hoe Jim zich ontwikkelt, zal ik deze angst nog wel even houden denk ik…
Komende week ga ik rustig beginnen met werken. Na negen maanden thuis te zijn geweest en al mijn zorg en energie in Jim te hebben gestoken is het goed om de draad weer op te pakken.
Lees ook mijn andere artikelen:
Hallo, ik ben Lotte, samenwonend met mijn lieve vriend. Samen hebben wij een zoon Jim.
Onze zoon is met 27 weken geboren en was op dat moment erg ziek.
Ik werk in de horeca als gastvrouw. Op dit moment ben ik nog thuis om voor onze zoon te zorgen, die op dit moment een half jaar oud is. Helaas is er weinig informatie te vinden over hoe je nu verder gaat als je na een lange periode je kind mag meenemen uit het ziekenhuis. Het is een mooi maar vooral heel spannend moment. Ik blog hier over mijn ervaringen.
