Een bevalling door de ogen van een doula.

En dan komt het moment. Het moment dat ik gebeld word door de aanstaande vader dat ze graag willen dat ik kom. Hun bevalling zet door. Vlug pak ik mijn tas, die al een aantal weken klaar staat en vul deze aan met nog wat power food. Ik regel opvang voor mijn kinderen en de honden en binnen het kwartier zit ik in de auto.

Wat zal ik aantreffen? Een ontspannen moeder of juist niet? En de vader? Hoe zal het met hem zijn? En samen? In contact of juist niet? Dat voorbereiden werkt dus eigenlijk gewoon niet, want de werkelijkheid is toch iedere keer weer anders. Maar het houdt mij in ieder geval lekker bezig tijdens mijn spurt naar de place to be.

Een aanstaande moeder op de yogabal. Ze vangt haar weeën op en kijkt me aan met een bijzondere blik. Ja, ze gaat moeder worden. Ik zie het. De vader zorgt. Met alle aandacht. Ik begroet beiden en trek me meteen weer terug. Ze doen dit samen! De tijd verstrijkt en de weeën worden sterker. Haar rug doet pijn. Ik leg mijn handen op haar pijnplekken om te verzachten en geef de vader zachte aanwijzingen hoe haar vast te houden tijdens een wee. Zo gaan we verder. Er is rust en sereniteit en dat brengt de mama in haar bevallings bubble. Altijd weer bijzonder om te zien en te ervaren.

De verloskundige komt binnen en wil graag wat onderzoek doen. De mama wil dat ook graag. Na het onderzoek word de keuze gemaakt voor pijnbestrijding. Haar eigen wens. Zoals afgesproken. De weeën zetten verzacht door. Er is een heel onspannen sfeer in de kamer. We kletsen wat, maken grapjes en de mama komt tot rust. De ontsluiting vordert snel. Bij volledige ontsluiting wordt de pijnstilling uitgezet, zodat de persweeën voelbaar kunnen gaan worden. Haar lichaam reageert snel en neemt het na een uurtje weer over. De weeën zijn sterk en de mama is sterk. Deze oerkracht gaat boven alles!

De verloskundige staat hands-off wat heel bijzonder is tijdens een bevalling in het ziekenhuis. Ook zij wil laten gebeuren wat gebeurt. We steunen en ondersteunen en na een uur persen komt er een prachtige baby ter wereld. Heel zacht en op eigen tempo. De ontlading is groot! Het is zo bijzonder om op dat moment te mogen zien hoe een papa en mama hun baby ontvangen. Vol liefde! Ook dan trek ik me terug en geniet op korte afstand mee.

Ik vind het ook nu weer bijzonder om te ervaren wat onze gezamenlijke voorbereiding tijdens de zwangerschap heeft gedaan. Alle ins en outs van mogelijke interventies tijdens de bevalling zijn besproken. Zo heeft deze mama heel bewust gekozen voor de pijnbestrijding. Niet vanuit een automatisme of van te voren gepland, maar heel bewust op dat ene moment. En dat maakt een belangrijk verschil! Deze mama heeft niet het gevoel dat ze gefaald heeft omdat ze de pijn niet aan kon, maar ze was juist trots op zichzelf omdat ze het lef had om bewust te kiezen. Haar keuze!

Met dat gevoel heeft ze haar bevalling doorleefd en zo heeft ze het ook afgesloten. Hoe mooi is dat!