Het is de maand van Indoor Oosteind! Een groot paardenevenement dat op mijn werk wordt gehouden.
Al maanden zijn we druk met vergaderen en de voorbereidingen. De laatste dagen heb ik weinig tijd gehad om echt goed uit te rusten, maar goed, allemaal voor een leuk iets! Ik doe het vrijwillig. Ik ben gedurende het springweekend voor paarden, 4 dagen lang het secretariaat van de wedstrijd, aanspreekpunt voor de ruiters etc. Alle wijzigingen/afmeldingen worden bij mij doorgegeven en dat is niet alleen tijdens het evenement maar ook al de 4 weken die eraan vooraf gaan. Tijdens de wedstrijd maak ik lange dagen en hele korte nachten. Maar de wedstrijd vind ik te leuk, dus ik ben er ook gewoon graag bij.
Zondags na afloop kruip ik al vroeg, gesloopt, mijn bed in. De volgende ochtend staat immers de 20 weken echo gepland!
Mijn man heeft even vrij kunnen krijgen van zijn werk om mee te kunnen naar de echo. Ik vind het best wel spannend of alles er weer goed uit ziet. Ook omdat ik een nogal drukke periode achter de rug heb, ben ik bang dat ik misschien op mijn donder krijg dat ik te veel heb gedaan. Gelukkig krijg ik alleen te horen dat ik er erg moe uitzie. Nouja, dat klopt ook wel.
Ik ga klaar liggen voor de echo en we gaan beginnen. Voor een tweeling nemen ze ruim de tijd omdat alles steeds lastiger in beeld is te krijgen en omdat ze alles na gaan kijken. Uiteindelijk heb ik meer dan een uur daar gelegen. Ons zoontje werd als eerste gecheckt, dit ging redelijk voorspoedig. Hij lag er best goed voor zodat ze goed konden meten en checken. De groei van ons zoontje gaat voorspoedig en hij ligt bijna een hele week voor qua groei! Mooi meegenomen want stel ze komen te vroeg heeft hij deze extraatjes al mooi in the pocket! Dan is het tijd voor de controle van ons dochtertje. Al snel blijkt dat ze net wat lastiger ligt waardoor de echoscopiste een beetje moet toveren en zoeken om goed te kunnen meten. Af en toe moet ze zo hard op mijn buik drukken dat het gewoon vervelend wordt. Ook onze dochter ligt bijna een week voor op groei en doet zeker niet onder voor haar broertje… Alleen haar hartje is een wat lastig onderdeel tijdens de echo. Er wordt een aantal keer gekeken maar telkens niet met het gewenste resultaat. De echoscopiste vertelt dat ze er niet zo lekker voor ligt en het eigenlijk niet zo goed kan beoordelen. Ze besluit even verder te gaan met andere metingen, waarna ze daarna weer verder gaat met het hartje, en nog een keer en nog eens… Op dat moment werd het toch wel even spannend. Met name mijn man werd een beetje angstig of het toch allemaal wel in orde was. Gelukkig kon ze ons kort daarna zeggen dat beide kindjes het erg goed doen en dat alles er keurig uit zag. Super fijn!
Nu de 20 weken gepasseerd zijn, begin ik toch een beetje te stressen op het gebied van de kamertjes. Romee moet naar de kleine slaapkamer. En die moet ook nog wel even een metamorfose ondergaan! En dan de kamer voor de tweeling. Daar zit ook wel aardig wat werk in. Ik heb besloten dat alles wit moet worden op de muur, en de kast en commode moeten geschuurd en zwart geverfd worden. Op dat moment is er nog niks gedaan aan beide kamers… Manlief gaat op zijn werk aan de slag met Romee haar grote meidenbed en in de vrije weekenden maakt hij een begin aan Romee haar nieuwe kamer. En nu dat eenmaal gestart is, kan ik het weer een klein beetje loslaten.
Lang leve de hormonen. Het ene moment zie je het helemaal zitten en het andere moment kan ik overal om huilen en denken dat het allemaal niet goed komt!
Op naar de volgende weken. Waarin ik hopelijk dus aan de slag kan met kamertjes inruimen en inrichten. En voor de 2e keer een hele vieze suikertest!! Daar heb ik dus echt geen zin in! Maar wat moet, dat moet….
Hi, ik ben Laura, 29 jaar en samen met mijn man hebben we een dochter van bijna 2 jaar.
Inmiddels wordt onze dochter, grote zus van niet 1 maar 2 kindjes! Die shock was even heel groot, maar nu alleen maar leuk.
Benieuwd hoe wij alles ervaren na dit overweldigende nieuws?
