Iedereen weet dat álles verandert wanneer je moeder (en/of vader) bent geworden. Je lijf gaat ineens héle andere dingen doen. Je dagen worden langer, korter, of gewoon in een héle hoop stukjes gehakt en met een beetje pech word je echt een moederkloek. Althans, ik had dus dat beetje boel pech en nou ja, alles is dan ‘baby voor, baby na’. Je kan het nergens anders meer over hebben, alleen nog maar over je eigen kroost en je betrapt jezelf erop dat je elkaar aanspreekt in ‘papa en mama vorm’. Zó niet opwindend en zo’n moodkiller voor je relatie.
Het is niet heel vreemd of gek hoor, absoluut niet. Het is een heel normaal verschijnsel en ik zie het ook als een positief iets. Niet zozeer een negatief iets; je bent trots en blij met je kind. Het is honderd keer fijner dan iedere dag te denken ‘jeetje, dat kind houdt ook nooit op zeg’. Ook daar is overigens niks mis mee, maar het is dan wel wijs om even aan de bel te trekken. Afijn, dat gezegd hebbende; hoe lief en mooi je ook bent als moeder. Over 18 jaar ben je ook nog moeder, maar dan gaat je kind het huis uit en dan is het fijn als je nog weet wie je partner is. Achttien jaar is best een ruime tijd, en het is fijn als je je dan niet opnieuw hoeft voor te stellen aan elkaar…
Datenight
En dan is daar ‘datenight’. Een woord waar ik echt gewoon rillingen van krijg, want ik vind het zo’n…. K*twoord. Ja, sorry, dat is eigenlijk de enige juiste naam ervoor. Datenight vind ik gewoon een k*t hipsterwoord. Maar, het idee erachter en de activiteit zelf vind ik dan wel weer goed. Overigens niet alleen voor je relatie, maar ook voor je kind. Hoe moeilijk het ook is; het is héérlijk als ze bij opa en oma kunnen logeren. Niet alleen zodat je daadwerkelijk kan slapen, maar ook omdat opa en oma dan een keer om 5 uur ’s morgens ‘gezellig’ aan het ontbijt kunnen zitten met hun altijd lieve kleinkind. Zo leert je kind ook dat ze wel eens ergens anders de nacht kunnen doorbrengen en dat er in andere huizen ook ontbijt is.
Weet je wat helemaal erg is? Vaak slapen ze ergens anders nog veel beter door dan thuis, alsof ze het gewoon wéten. Als je een nachtje niet aandurft (wat niet heel gek is, zeker in het begin) kan je ook gewoon iemand (opa en oma of vrienden/familie die regelmatig over de vloer komen) een avondje bij jou thuis laten oppassen. Zo blijven ze in hun eigen omgeving, en dat is misschien ook al spannend genoeg voor jezelf…
Afijn, ‘datenight’ dus. Probeer die avond iets te doen wat jullie vóór jullie ouderschap ook al deden. Of, neem het heel letterlijk en ga weer eens echt op ‘date’. Onze eerste date was naar de bioscoop, en dat is dus waar we ook graag naartoe gaan. En ik ben dan zo’n sentimentele trut geworden die dat dan ook iedere keer weer zegt ‘jaja, hier begon het… Met die vreselijk foute film Ted’.. Als ik het zo typ word ik trouwens moe van mezelf, en dan te bedenken dat m’n vriend dat iedere keer met me doormaakt. Sorry daarvoor schat! Ik zal m’n best doen dat niet constant te zeggen, maar ik weet dat ik bij de volgende film ook gewoon weer zeg ‘Weet je nog…’.
Nóg een uitdaging; heb-het-niet-over-je-kinderen-en-bekijk-geen-foto’s-van-je-kinderen. Anders had je net zo goed op de bank kunnen zitten. Het gaat erom dat je méér bent dan alleen papa en mama, maar dat is absoluut lastig. Zeker als, in mijn geval, m’n hoofd zo’n beetje overuren maakt met onze peuter in huis en ik ook vrijwel altijd thuis ben. Maar zo’n ‘datenight’ is gewoon echt bedoeld om even helemaal zorgvrij op stap te zijn met z’n tweetjes.
De eerste paar keren ben je waarschijnlijk om 8 uur alweer thuis want;
1) je mist je kind
2) je bent wat vergeten en wil daarna eigenlijk niet meer weg
3) je bent om 8 uur ’s avonds gewoon doodmoe. Maar dat wordt beter, echt waar. Het ‘achterlaten’ wordt ook beter en makkelijker. Of nou ja, je huilt minder lang. Ik huil een jaar later nog steeds als hij bij opa en oma gaat slapen. Ik snap alleen niet waarom. Hij komt niks tekort. Hij is nog steeds happy als hij thuis komt, maar toch is het iedere keer even huilen als ik dan in m’n ‘uppie’ thuis zit. Maar goed. Ik huil nu nog maar 15 minuten in plaats van 5 uur, verbetering toch? 😉
Dat gezegd hebbende; datenights zijn heerlijk. Even helemaal ‘niets’, nog even iets anders doen en als je het voorzichtig opbouwt en uitbouwt kan met een avond/weekend weg helemaal opladen. Ondanks dat je dan wellicht alsnog de hele avond druk bent. Maar je hebt die ‘me/us’ tijd hartstikke nodig. En nee, ik vond ook niet dat het nodig was.Maar ik ben er een stuk gezelliger mens van geworden. En zo raak ik tenminste ook niet volledig wereldvreemd. Ook best leuk. 😉
Lees ook mijn andere artikelen:
Hoi, ik ben Rachelle. 25 jaar en heb samen met mijn vriend een kabouter van 2 jaar.
Daarnaast heb ik een SBS6-waardig verhaal.
Althans, zo refereert men er graag naar als ze mijn verhaal horen; ‘Jeetje, dat hoor je toch alleen op TV?’
