Samen met allemaal andere veel te kleine baby’s. Jim ligt aan de beademing en aan beide armen en benen heeft hij infusen en slangetjes. Het is een heel klein opgeblazen mannetje. Hij ligt rustig op z’n buikje met z’n veel te grote luier aan, onder de blauwe lamp. Al snel mogen we hem aanraken en na twee dagen mogen we eindelijk huid op huid contact hebben. Dit keer kan ik er heel intens van genieten en besef me dat we ouders zijn geworden van deze dappere kleine man.
Na het buidelen komt de melkproductie snel op gang. De vriezer staat al snel vol. Jim krijgt de eerste paar dagen maar een paar milliliter melk via de sonde toegediend.
In de loop van de week mag Jim van de beademing af; wat een grote stap! Wel krijgt hij een klein slangetje langs zijn neus die druk geeft aan de longen zodat deze open blijven staan. Elke dag verdwijnen er infusen en draadjes. Jim word steeds meer een baby en de eerste gelijkenissen zijn te zien. Hij lijkt op z’n vader!
Zelf brengen wij deze periode door in het Ronald mcDonald huis. Wat een geweldig initiatief is dat! De andere ouders in het huis maken hetzelfde mee. Ook hun kindjes liggen op dezelfde afdeling als Jim. Soms deel je je ervaringen met andere ouders als je daar behoefte aan hebt. Maar vergeet niet, elk kindje is weer anders.
Iedere week hebben we een gesprek met de Neonatoloog die ons vertelt hoe het er voor staat en wat de plannen zijn voor de komende week. Ook krijgt Jim wekelijks een echo van zijn hoofd om te kijken hoe het gaat met de hersenbloedingen die hebben plaats gevonden vlak na de geboorte. Het bloed neem iedere week af! Gelukkig.. Wel zijn er nog kleine restjes bloed te zien, maar de tijd zal ons leren of dit ook echt schade heeft aangericht.
Na drie weken beginnen de dagen steeds langer te duren. Het is voor Jim alleen nog maar een kwestie van groeien en niet ziek worden. Zelf heb ik al aardig heimwee naar huis. Iedere dag familie om je heen en naar m’n eigen bed.
Na 30 dagen krijgen we dan het verlossende woord te horen dat Jim sterk genoeg is om een flinke reis af te gaan leggen. Op naar het ziekenhuis vlakbij ons in de buurt, weer een hele grote stap vooruit. Trots, maar ook vol angst pakken we onze spullen en rijden achter de ambulance aan richting Alkmaar.
De lange rit die Jim moest maken doen ze niet vaak. Gelukkig verloopt de rit goed, Jim slaapt en wordt wakker in Alkmaar. Zelf heb ik geen fijne ervaringen gehad in het ziekenhuis in Alkmaar. Ik vind het daarom ook extra moeilijk om Jim achter te moeten laten als ik even moet rusten, eten of slapen. Zwolle was voor mij een veilige omgeving en nu moet ik mijn zoon weer achter laten bij andere zusters….
Bekijk ook mijn eerdere blogs:
Hallo, ik ben Lotte, samenwonend met mijn lieve vriend. Samen hebben wij een zoon Jim.
Onze zoon is met 27 weken geboren en was op dat moment erg ziek.
Ik werk in de horeca als gastvrouw. Op dit moment ben ik nog thuis om voor onze zoon te zorgen, die op dit moment een half jaar oud is. Helaas is er weinig informatie te vinden over hoe je nu verder gaat als je na een lange periode je kind mag meenemen uit het ziekenhuis. Het is een mooi maar vooral heel spannend moment. Ik blog hier over mijn ervaringen.
