Ubud ligt relatief dichtbij Agung (nou ja, dichtbij). Dus hadden we in NL al besloten om daar niet te lang door te brengen en vier dagen eerder dan gepland door te reizen naar Canggu. Hier hebben we onszelf ‘getrakteerd’ op een stekkie iets boven ons Bali budget. Deze villa, want zo mag het gerust genoemd worden, is zo amazing, dat we bij het inchecken allebei vragen wanneer de rest van de gasten komen. Het is inclusief ontbijt met 24-7 hulp en een badkamer waar ik in wil wonen. Volgens mij hebben ze hier de verkeerde mensen voor zich. Of we krijgen nog een flinke naheffing. Voorlopig nemen we het ervan en maximizen we deze villa volop.
Het is in dit zwembad, dat de meisjes voor het eerst een soort van ‘los’ beginnen te dobberen. Het mag natuurlijk geen zwemmen heten, die kids zijn 2,5 maar waar de zwemduckies hen eerst vooral drijvende hielden, gebruiken ze deze nu om echt vooruit te komen. Op z’n natte hondjes (daar doet het me vooral aan denken) gaan ze het hele bad door. Deze nieuwe liefde voor water is uiteraard high maintanance, maar heerlijk kneuterig en echt iets wat we samendoen. Tot lief met hen samen vanaf de kant in het water springt. Dan wordt het pas echt fantastisch! Meisjes krijgen er geen genoeg van en willen ook met mij springen.
Sommige dingen moeten de meiden gewoon met papa doen. Dit heeft niets met gender dingen te maken, maar alles met mijn lompheid. Iets wat je helaas genetisch kunt doorgeven, aangezien Pippa ook over haar eigen voeten struikelt en oei, die tafelpunt! Maar goed, ik moet hier dus rekening mee houden, zodat ik niet de kids doodsbang maak voor iets waar ze eigenlijk erg enthousiast over zijn. Zo vinden ze de auto erg leuk, ondanks dat ik keer op keer net dat koppetje tegen het dak aanbots bij het installeren in het stoeltje. En durven ze gelukkig nog steeds van de glijbaan, ook na een keertje door de geluidsbarrière samen met mama (oeps). Dusss mijn mantra is; ‘als ze erbij kapot kunnen, moet Jan het doen’. Of iets in die geest.
Maar goed, aan de rand van dat zwembad. In de euforie van het samenzijn, pak ik Pippa op en spring samen in het zwembad. Waarbij ik er geen rekening mee houd dat ik natuurlijk 20cm korter ben dan lief en daar met kind nauwelijks kan staan. Samen gaan we kopje onder. Als we weer boven komen zegt Pippa; ‘Ik vind dit niet zo leuk mama’. En gelijk heeft ze. Sommige dingen kun je beter met papa doen.
Bekijk ook de andere artikelen:
Hi, ik ben Cathelijne. Wij gaan 3,5 maand lang reizen met twee peuters in de peuterpubertijd, een goed idee?
‘The jury is still out’, geen idee. Maar dat is wel wat we doen.
We beginnen in Bali en eindigen in Sri Lanka. Dit is een eerlijke blog over hoe leuk, bijzonder, speciaal, vermoeiend en op sommige tijden ronduit vreselijk het is om met onze twee bijzonder energieke meisjes te reizen. Je kunt mij ook volgen op wanderlovewithkids.nl