Bagage hebben we niet nodig, privacy ook niet, broccoli wel!

We missen de boot naar het eiland. Ergens onderweg zijn we zo zen (of compleet dolgedraaid) geraakt, dat bagage er niet meer toe doet. Super veel geluk dat de taxi door onze vorige locatie is aangeboden en die mensen daar dus een telefoonnummer hebben van onze chauf. “You forgot a bag” zegt hij tegen ons.

Lief en ik kijken elkaar aan en vervolgens in de achterbak. We zijn niet één, niet twee maar vier tassen vergeten. Alle tassen van de kids om precies te zijn. Ik heb hier wel excuses voor, maar eigenlijk geen echte goeie. In ieder geval, de taxi draait om en alle ruimte die we hadden in de planning is in één klap weg. We missen de boot en brengen een middag door op ‘de strip van Sanur’.

Canggu was super, maar de Nusa eilanden zijn echt paradijselijk! Het zijn eilanden waar je een vakantie neemt van je vakantie. Na een kort boottochtje komen we aan op dit duikersparadijs, waar iedereen zich per motor verplaatst, waar je fantastisch kunt surfen en ‘cliff jumping’ de nationale sport is. Kortom, dit eiland dat ook wel bekend staat als het thrill-seeking eiland, is natuurlijk volkomen ongeschikt voor peuters van 2,5 jaar! Maar jongens, wat is Nusa Ceningan prachtig en wat hebben we het er heerlijk.

Onze villa verruilen we voor een hutje en waar de meiden eerst nog een hele eigen kamer met badkamer hadden delen ze nu een matras, wat we voor de sake of privacy in een soort inloopkast, halletje hebben gelegd. Ik zeg wel privacy, maar dat is meer een soort wens dan realiteit op deze reis.

Ik heb deze reis nog niet 1x alleen kunnen douchen, de meiden beginnen spontaan te strippen als ik al naar de badkamer kijk. Om alleen naar het toilet te mogen moet ik van goeie huize komen, want ook deze momenten laten ze niet aan zich voorbijgaan. En met het oog op zindelijkheid en zo is het misschien wel een goed idee, maar man man man. Soms trek ik een sprintje in een restaurant als ze met de menukaart spelen, maar meestal zitten we gewoon met z’n drieën op het toilet. Gelukkig zijn er nog geen Bali belly’s dus is het allemaal te overzien.

Dit komt trouwens vooral omdat de meiden op Bali minder eten dan Fajah Lourens op een sap kuur. Lust ik niet en wil ik niet staan dagelijks op de kaart. En met alle commotie van het reizen zijn we hier belachelijk soepel over. Ben je 2,5 jaar bezig om een goede basis te leggen qua eetgedrag en na 2,5 week Bali hoor je jezelf zeggen “probeer anders vandaag de frietjes of de pizza”. Voorheen dronken ze water, melk en thee. Nu bestellen ze zelf al appelsap en het liefste dan niet van die verse. Kop in het zand en gaan, dit komt vast wel weer goed als we thuis zijn.

Sterker nog er gloort hoop achter de fastfood heuvel. Er was vanmorgen wat commotie tijdens het ontbijt. “Ik wil geen pannenkoeken weer” riep onze kleine dame boos. Toen lief vroeg wat ze dan wilde eten, riep Sterre beslist “boterham met kaas” En na even nadenken “en broccoli!!”. Het is gelukt. Wij zijn klaar. En nou maar hopen dat er broccoli groeit op Nusa Ceningan.

Bekijk ook de andere artikelen:

Let it go…alleen dan niet van Frozen

3,5 maand op reis met 2 kids. Hoe cool is dat!