9 weken oud was Xander toen we voor het eerst gingen baby zwemmen. Nou ja, zwemmen is een groot woord. Het was eerder wennen aan het water, omgeving en de geur, want dat waren weer allemaal nieuwe prikkels en indrukken voor de kleine man.
En hoe ging ik dat doen alleen?
Wat kon ik verwachten? Hoe gaat dat allemaal in zijn werk? Ik en een baby, omkleden, water in en uit, baby warm houden, voeden? Geen idee. Ik vond het dus best wel heel spannend. Gelukkig wilde opa heel graag mee. Want zoals met alles, wil opa heel graag alle eerste keren vast leggen op foto en video. Dat is leuk voor later en dat kan ik nu ook zeker niet ontkennen. Waarop ik direct dacht “ohjee, met dat nog ontplofte lijf van de zwangerschap (wat het nog steeds is), in een badpak, op de foto en video.” Maarja, probeer maar eens nee te zeggen tegen een trotse opa.
Op naar het zwembad.
Dus zo gezegd zo gedaan. De halve inboedel aan hydrofiele doeken, handdoeken, luiers, warme kleding, dekentjes mee, wij naar het zwembad. Xander vond de eerste keer net als ik ook heel spannend. Een beetje huilend, dicht tegen mama aan was het zwembadwater toch wel anders dan het water thuis in bad. En wat was het fijn dat opa mee was, die kon hem warm en droog houden toen ik mijzelf moest gaan omkleden.
Iedere week een stukje leuker.
Elke week werd het makkelijker en leuker en vond Xander het water steeds minder spannend worden. Ik begon het steeds leuker te vinden het wekelijkse uitje naar het zwembad. Het is zo bijzonder hoe die kleine ieniemienie mensjes zo snel gewend en vertrouwd raken aan omgevingen en gebeurtenissen.
Inmiddels hebben we onze eerste 10 zwemlesjes gehad en meneer vindt het fantastisch! Hij wordt steeds comfortabeler in het water, ontspant steeds meer. Het is zo leuk om in zo’n korte tijd al zoveel groei en verschil te zien. Zodra we het water in gaan begint meneer al met spetteren en elke keer weer verbaast en schaterend van het lachen dat hij daar nat van wordt. Onderwater begint hij echt te spartelen met zijn armen en benen om zijn weg omhoog te vinden. Wees gerust, ik duw of gooi hem niet onderwater. Dit hebben we langzaam geoefend met liedjes want zoals alles met een baby, herhalen, herhalen, herhalen is de key.
De trucjes.
Ook het alleen gaan zwemmen met Xander is zelfs makkelijk geworden. Ook ik moest daarin groeien en leren. In de spullen die je meeneemt, thuis je zwempak al aantrekken, hoe je alles in het zwembad organiseert zoals na het zwemmen nog even douchen (scheelt thuis weer douchen), eerst Xander aankleden en dan pas zelf omkleden. Dan nog een voeding geven, want zwemmen kost die kleintjes heel veel energie. Daarna slaapt die kleine man thuis heerlijk.
Zo beginnen wij onze week, maandagochtend babyzwemmen. Hopelijk kunnen we dit nog lang zo blijven doen.
Lees ook mijn andere artikel:
Hoi, Ik ben Sophia, 37 jaar. Een BAM mam en troste mama van mijn zoontje Xander die nu 7 maanden is.
BAM mama worden is niet een makkelijke keuze geweest. Zolang ik mij kan herinneren heb ik altijd een kinderwens gehad. En dan ineens na jaren het vrijgezellen leven gevierd te hebben, heb je de leeftijd en een groeiend moedergevoel. Wat ga je dan doen? Wat wilde ik? Wacht ik op de juiste partner of neem ik het heft in eigen hand?
Ik was eind 33 jaar dat ik de keuze maakte, ik wilde mama worden. Niet beseffende wat er allemaal op mij af zou komen. 34 jaar was ik toen ik mijn eerste afspraak had in het ziekenhuis. Toen ik 35 werd, ben ik begonnen met hormoon behandelingen. Ik was 36 en 13 pogingen verder toen ik zwanger raakte. Het is niet altijd een makkelijke weg geweest en toch heb ik het voor geen goud willen missen. Deze weg heeft mij gevormd tot wie ik nu en hoe ik als moeder ben. Het is mijn allergrootste cadeau in het leven, mama mogen zijn voor Xander!
