“Je bent er maar druk mee!”, zeg ik als ze iets oververhit de spreekkamer in komt lopen. Achter haar aan komt haar oudste van bijna 3, de jongste van 1,5 zit heerlijk in de kinderwagen. “Daar ben ik weer! Leuk hè? Maar ook wel een beetje dom, ik snap niet dat ik er weer ingetrapt ben”, zegt ze met een stralende glimlach op haar gezicht. “Had je toch maar naar me moeten luisteren”, zeg ik met een even grote glimlach.
Terug in de tijd
De intake die we doen stelt eigenlijk niet heel veel voor. Inmiddels kennen we haar namelijk wel, en ten opzichte van de laatste zwangerschap is er niks veranderd. We gebruiken de tijd die gepland staat om de afgelopen jaren door te nemen. Alweer 8 jaar geleden kwam ze voor het eerst bij ons. Helemaal klaar voor de volgende stap; moeder worden. Het echte huisje-boompje-beestje verhaal zeg maar. Helaas kregen ze bij de eerste echo geen goed nieuws te horen, de zwangerschap was niet goed en zou eindigen in een miskraam. Er was veel verdriet, maar ook goede moed. “Hopelijk kunnen we jullie snel weer bellen met goed nieuws”, zei ze nog bij de nacontrole. En gelukkig, een paar maanden later stonden ze weer op de agenda! Ook deze keer konden we geen goed nieuws brengen. En de 2 keren daarna ook niet… Toen bleef het een hele tijd stil, er werden geen nieuwe afspraken meer gemaakt.
Opnieuw
Tot ze 4 jaar geleden ineens weer op de agenda stond! Tijdens de intake bleek al snel waarom er een tijdje tussen had gezeten. De relatie die ze toendertijd had, bleek niet bestand tegen het verdriet dat er was rondom de miskramen. Nadat ze hadden besloten niet samen verder te gaan, kwam ze al vrij snel haar huidige partner tegen. Ook zijn kinderwens bleek groot, maar helaas ging het zwanger worden deze keer niet makkelijk. Na het verdriet om niet zwanger kunnen blijven, was er nu het verdriet om het niet zwanger kunnen worden. De hele medische malle molen werd doorlopen, er werd geen verklaring gevonden voor het uitblijven van een zwangerschap. En toen was ze na 2 IVF behandelingen zwanger! De eerste echo was goed, de tweede echo ook… Er kwam hoop! En dus ook een afspraak bij ons!
Eindelijk!
Na een fijne zwangerschap die zonder enige kwaal voorbij ging, werd er bij 41 weken zwangerschap een leuk mannetje geboren. Alles liep goed, de kraamweek was 1 grote roze wolk. Wat had ze hier lang op gewacht! Bij de laatste controle in de kraamweek druk ik haar op het hart om na te denken over anticonceptie. Ze moet er hard om lachen! “Hallo zeg, je denkt toch niet dat ik spontaan zwanger zal worden? Daar geloof ik niet in hoor, dit ventje is er ook niet zonder een beetje hulp gekomen!”. Ik blijf waarschuwen, maar ze blijft niet luisteren…
Compleet
Een paar maanden later heeft ze een positieve test in haar handen! Een beetje verbaasd belt ze ons op; “Ik denk dat ik zwanger ben… zomaar… spontaan… Dat had ik nooit gedacht!”. Dit tweede kleintje was minstens zo welkom als de eerste, maar het was deze keer wel pittiger. Maar nog steeds ging die glimlach niet van haar gezicht. De kleine knul die geboren werd, maakte haar gezin compleet zei ze. “Daar moet je dan wel zelf aan werken”, vertelden we weer in de kraamweek. “Hier ligt het bewijs dat anticonceptie in jouw geval misschien toch geen raar idee is”.
Eigenwijs
Maar eens een eigenwijs, altijd een eigenwijs! Ze kwam weer terug! Weer sneller dan gedacht, weer spontaan zwanger, en weer heeft ze niet echt goed anticonceptie gebruikt. “Het is zoals het is, dit kindje moest er blijkbaar nog komen”, zegt ze. Ze geniet, ze straalt en ze is trots! Trots op haar lichaam dat toch in staat blijkt om haar het mooiste te geven dat er is! Er werd een derde jongen geboren, de spreekwoordelijke kers op de taart.
Niet de enige
Ze is niet de enige die na een traject van zwangerschapswens en behandelingen er niet meer in geloofd dat haar lichaam het zelf kan, het zwanger worden. Bijna iedereen denkt dat ze na dit traject niet aan anticonceptie hoeven te denken. Maar het tegendeel is waar! Het lichaam heeft nu bewezen dat het het wel kan; het zwanger worden, het zwanger blijven en het baren van een kind! Eigenlijk kun je het zien als een natuurlijk reset van het lijf. Het is dus juist goed om wèl na te denken over anticonceptie, helemaal als het krijgen van een tweede snel op de eerste niet helemaal de bedoeling is. En voor alle eigenwijzen onder ons; jullie zijn welkom hoor! Komen de kindjes kort op elkaar of zit er juist een tijdje tussen? In onze agenda is voor iedereen een plekje!
Lees ook mijn andere artikelen:
Ik ben Reniera, 37 jaar, moeder van Fedde (8) en Danique (5) en vrouw van Sjoerd. Mijn gezin gaat boven alles, maar ik geniet ook heel veel van mijn werk als verloskundige! Samen met mijn 3 collega’s heb ik een praktijk in Ypenburg, Den Haag. Mijn werk is alles behalve saai, ik maak jullie graag deelgenoot van mijn belevenissen! Soms leuk en mooi en soms minder fijn, maar altijd gewoon zoals het is…
Bekijk ook eens onze website: www.verloskundigepraktijkypenburg.nl