Een mijlpaal want ons kleine mannetje mag nu thuis geboren worden! Dat voelt toch wel fijn. Hij is klaar, hier is het klaar en ik ben (er) ook klaar (mee en voor). Inmiddels moeten we ook elke week naar de verloskundige voor een check up en ook dat vind ik nu wel prettig. Zo wordt de band met de verloskundige ook nog wat beter en we worden gewoon goed in de gaten gehouden!
Ik merk ook dat ik me steeds meer ga focussen op wat er allemaal met mijn lichaam gebeurd. Ik heb echt geen idee wat ik moet voelen, wanneer, hoe en waar….. Het voelt op het moment een net beetje zoals toen we zwanger probeerden te worden. Net als toen, raadpleeg ik nu dan ook weer met enige regelmaat Dokter Google. Wat me geen steek wijzer maakt overigens, want bij iedereen is het weer anders. Daar komt het op neer, net als bij het zwanger worden. Het komt wanneer het klaar is en dat kan op allerlei manieren en tijdstippen gebeuren.
Ook slaap ik sinds een aantal dagen een stuk beroerder. Mijn rug doet van boven tot beneden pijn en ik heb geen idee hoe ik moet liggen. Daarbij komt dat mijn bedpartner, sorry schat, af en toe best een beetje kan snurken. Hij blijft het ontkennen door te zeggen dat hij nog niet eens sliep, dat is dan wel weer grappig.. Maar voor mij wordt het er niet beter op. Dus na een paar uur draaien en een paar keer plassen ga ik dan maar naar beneden om een kopje thee te drinken of om daar proberen te slapen. Ik wil hem ook niet aldoor wakker maken en naar beneden sturen. Het arme schaap moet er wel weer om 6 uur uit, terwijl ik de hele dag in bed kan liggen als ik wil. Doe ik niet, maar kan theoretisch wel. Dus vandaag maar weer voor andere oordoppen naar de winkel geweest in de hoop dat deze de boel goed isoleren….
Het feit dat ik lichamelijk niet meer zo actief ben en dat de dagen steeds een beetje langer duren, ga ik weer over tot het online shoppen. Constant krijg ik mailtjes met korting van allerlei leuke babysites en hup daar ga ik weer. Want hebben we toch niet nog wat meer rompertjes nodig?? En hebben we wel genoeg truitjes, mutsjes en slofjes?? En daar ga ik weer. De pakketbezorger is inmiddels degene die ik het meeste zie geloof ik! En ik ben nu al zo verliefd op die kleertjes, kun je je voorstellen als straks kleine man er ook nog in zit…. Ik kan niet wachten!!!
Lees ook mijn andere artikelen:
Hallo, ik ben Jolijn. 34 jaar en 37 weken zwanger van ons eerste kindje.
Het zwanger worden ging niet over rozen, evenals het zwanger zijn.
Evengoed geniet ik enorm van het feit dat het is gelukt, het leven in mijn buik en het moment dat ons kleintje ons een gezinnetje maakt.
